Waarop de bijbel focust

Vermoorden en gijzelen van onschuldige mensen gevolgd door massale dodelijke destructie in Israël-Palestina heeft de wereld geschokt en publieke opinies beïnvloed. Het heeft velen, ook christenen, in verwarring gebracht of gepolariseerd in vaak tegengestelde Israëlvisies. {Religieus verbijzonderen van Israël is een omstreden keuze}

Op 16 maart 2024 schreef Steven Paas in het Reformatorisch Dagblad jet artikel ‘Bijbel spitst zich toe op de Messias, niet op Israël’ waarbij hij kijkt naar waarop de bijbel focust.

Door de recente gebeurtenissen in Israël–Palestina zijn heel wat mensen zich vragen gaan stellen over de positie van Jeruzalem, Israël en waar de Bijbel eigenlijk het meest over spreekt of waarvoor het de meeste aandacht oproept.

Hij schrijft:

Vanaf Genesis 3: de verzen 9 en 15 heeft God in de Zoon Zijn genadige en reddende armen uitgestrekt naar de hele gevallen mensheid: ‘Waar bent u?’ Hij koos Israël als een tijdelijke demonstratie van Zijn liefdevolle bedoeling met de wereld. {Waarop focust de Bijbel: Israël of Jezus Christus?}

Wij kijken nog verder in de tijd. In onze reeks “De Schepper van de wereld” bespreken we het ontstaan van alles maar ook van Jezus. We zien dat deze in de Bijbel al heel vroeg vermeld wordt, al is het niet rechtstreeks bij zijn naam. Maar men kan er niet naast zien, dat de bedoelde persoon naar wie Jehovah God verwijst, die voor redding zou zorgen, Gods zoon is die vele eeuwen later tot leven zou komen.

Ook al is Jezus pas ter wereld gekomen vele eeuwen na koning David, werd hij in de Bijbel al meermaals vermeld. Voor het eerst in Genesis 3 in de verzen 14 tot en met 15.

“14 Toen sprak Jehovah God tot de slang:

Omdat ge dit gedaan hebt, zijt ge vervloekt onder alle tamme en wilde dieren;
Op uw buik zult ge kruipen, Stof vreten uw leven lang.

15 Ik zal vijandschap wekken tussen u en de vrouw, tussen uw kroost en haar kroost; Dit zal u de kop verpletteren, Maar gij zult loeren naar zijn hiel.” (Genesis 3:14-15)

Die hiel waarnaar er geloerd zou worden is de zwakke plek van hem die geboren zal worden uit de vrouw en die volledig gehoorzaamheid zou vertonen aan zijn God, de Enige Ware God, aan wie hij zich zou aanbieden als losgeld voor de zonden van de mensheid.

“(4-14) Nu wordt ge beroofd, gij roversdochter En werpen ze een wal tegen ons op; Nu slaan ze nog met de roede Israëls heerser op de wang” (Micha 5:1

“En toen hij uiterlijk als een mens werd bevonden, heeft hij zich nog vernederd, door gehoorzaam te worden tot de dood, ja, tot de dood aan de martelpaal.” (Filippenzen 2:8 ))

“Nog eenmaal riep Jezus met luider stem, en gaf de geest.” (Mattheüs 27:50)

“maar de Leidsman tot leven hebt gij gedood. Maar God heeft hem opgewekt uit de doden; daarvan zijn wij de getuigen.” (Handelingen 3:15)

“Ook de Mensenzoon is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen, en zijn leven te geven tot losprijs voor velen.” (Mattheüs 20:28)

“die zich gaf als losprijs voor àllen. Zo luidt de getuigenis voor onze tijd;” (1 Timotheüs 2:6)

Volgens Paas koos God Israël als een tijdelijke demonstratie van Zijn liefdevolle bedoeling met de wereld.

Zijn daden met Israël – bedoeld als voorbeelden voor de naties — en na de ballingschap met een teruggekeerde rest, het Joodse volk, bereikten een hoogtepunt in het wonder dat de Zoon van God de mens Jezus werd, de voorzegde Christus of Messias, onze Redder. Met de heilsdaden van Jezus op aarde vervulde God de buitengewone instrumentele positie van Israël en toonde Hij de essentiële en ruimere betekenis ervan als Zijn heilsplan in Christus voor alle volkeren. {Waarop focust de Bijbel: Israël of Jezus Christus?}

In zijn boek “Israëlvisies in beweging: Gevolgen voor Kerk, geloof en theologie” haalt hij al aan dat het huidige Joodse volk binnen het Israëlisme ten onrechte gezien als het Israël van de Bijbel, dus als openbaringsvolk en als erfgenaam van de Bijbelse herstelprofetieën die men extreem letterlijk en futuristisch verstaat en niet christologisch in het licht van het Nieuwe Testament.

Volgens ons in die uitspraak van God in de Tuin van Eden, de rode draad die doorheen de gehele Schrift loopt. Onmiskenbaar worden in de profetieën telkenmale ook verwijzingen gemaakt naar

Diegene die zal komen om verlossing tot de mensheid te brengen.

Onterecht beweert Spaas:

Het Judaïsme behoort helaas tot de religies, waarin geen plaats is voor Jezus, de Zoon van God, de beloofde Messias en Verlosser. {Waarop focust de Bijbel: Israël of Jezus Christus?}

In een eerder werk schrijft hij ook:

Het Joodse volk bestaat vooral vanwege het voortbestaan van het Joodse geloof, het Judaïsme, dat helaas afstand neemt van Jezus Christus. {Religieus verbijzonderen van Israël is een omstreden keuze}

Vele Jehudiem kijken nog uit naar de te komen Messias, maar er zijn ook al Joden die aannemen dat Jezus Christus die besproken Messias is. De Jeshuiasten hebben in de Oude Geschriften genoeg bewijsmateriaal gevonden om aan te nemen dat de Nazareense Joodse leermeester Jeshua ben Josef (Jezus de zoon van Jozef) wel degelijk die aangekondigde zoon van God is die ter redding zou komen.

Volgens Spaas is er

in verleden, heden en toekomst geen heil zonder Christus en zonder in geloof tot Hem te vluchten. Het is gelukkig voor Israël en alle andere volken dat het hele geopenbaarde Woord van God, in de samenhang ervan, focust op Jezus Christus alleen (Titus 2:13, 14). {Waarop focust de Bijbel: Israël of Jezus Christus?}

In het Nieuwe Testament lezen we dan ook

“13 om de zalige hoop te verwachten en de openbaring van de glorie van onze grote God en de zaligmaker Christus Jezus. 14 Hij heeft zich voor ons gegeven, om ons van alle ongerechtigheid te verlossen, en ons te reinigen als zijn eigen volk, vol van ijver in goede werken.” (Titus 2:13-14)

De huidige omstandigheden maken het voor vele mensen moeilijk om in die staat Israël en in de regering Israël een verbondsvolk van God te zien. Wij mogen niet blind zijn en moeten herkennen dat de huidige regering zich schuldig maakt aan vele oorlogsmisdaden.

Het is dus geen heilig beestje.

Wij moeten de rol van de Hebreeën blijven inzien en er bewust van zijn dat sowieso het Plan van God uitgevoerd zal worden waarin Jeruzalem de hoofdstad zal zijn van het Koninkrijk van Christus.

Doorheen de geschiedenis wordt iedereen opgeroepen om deel te nemen aan die toekomstige belofte.

In Bijbels perspectief is het Joodse volk even bijzonder en even geliefd als elk ander volk. {Waarop focust de Bijbel: Israël of Jezus Christus?}

Terecht schrijft Spaas:

Uit alle volkeren, zowel Joden als niet-Joden, verzamelt God Zijn enige specifieke volk, de Gemeente (of Kerk) van Christus, die ook Zijn Lichaam wordt genoemd (Efeze 5:23,24) en een voorafschaduwing is van Zijn Koninkrijk (Openbaring 11 vers 15 en de hoofdstukken 21en 22). {Waarop focust de Bijbel: Israël of Jezus Christus?}

De leidraad die doorheen de 66 boeken loopt is de persoon welke uit het Joodse Volk is opgestaan en het gewaagd heeft Gods Woord te verkondigen en er niet tegen op te zien de plaatselijke geestelijke leiders tegen de borst te stoten.

Dr. Visser meent op basis van zijn bestudering van Mattheüs 24:1-14 en 24:32-35, en van Openbaring 20 en 22:20b, dat de Bijbelse fundering van de verwachting dat de stichting van de staat Israël in 1948 gezien moet worden als hét teken van het spoedig te verwachten volledige herstel van het volk Israël en van de komst van zijn Messias ondeugdelijk is.

Nochtans is die stichting al één stap in de goede richting. Spoedigheid is natuurlijk een relatief begrip. Hoe snel is het spoedige? Sommige mensen, zoals de Amerikaanse (ex) president Trump wensten er meer vaart achter te zetten door zelf te gaan bepalen welk de hoofdstad van Israël moet zijn. Een heel stel conservatieve Amerikaanse christenen loopt ook zeer hoog op met de natie Israël, waarvan zij zelf denken dat ze er al deel van uitmaken.

Wat wij vandaag te zien krijgen in Israël botst met de gegeven of leerstellingen volgens de Mozaïsche Wet. Duidelijk zien we dat er in het Israël van vandaag geen leven is in overeenstemming met de wet van God, terwijl de regeringsleiders wel schermen met vroegere uitspraken uit de Schrift om zich te verantwoorden. Maar zij maken hun woorden als van Gods Woorden.